FRANCUSKIE RENDEZ-VOUS Z DOKUMENTEM
Kino Pod Baranami
czerwiec - grudzień 2006

- pokazy francuskich filmów dokumentalnych
we współpracy z warszawskim Kinem Luna oraz Ambasadą Francji

Zapraszamy na niecodzienne wydarzenie specjalne. Prezentujemy bogaty cykl francuskich dokumentów, specjalnie na ten cel wyselekcjonowanych i pogrupowanych w tematyczne bloki. Celem naszej akcji jest przybliżenie polskiej widowni osiągnięć i dziedzictwa francuskiego filmu dokumentalnego, który uznawany jest za jedno z najciekawszych zjawisk filmowych.

Od czerwca do grudnia 2006 roku raz w miesiącu w Kinie Pod Baranami prezentujemy kolejne odsłony bloków francuskich dokumentów. Znajda się wśród nich obrazy, dokumentujące ważne zjawiska w kulturze, sztuce, teatrze i filmie, przedstawiające istotne fakty historyczne, interesujące rejony, nie tylko francuskie, lecz także orientalne, portretujące znanych francuskich artystów, fotografików i malarzy, współczesne subkultury młodzieżowe, historię, a także piękno i tajemnice natury.

To jedyna i niepowtarzalna szansa obejrzenia tych filmów na dużym ekranie i tym samym odbycia profesjonalnego kursu z zakresu francuskiego dokumentu. Zapraszamy!

Organizatorzy: kino Luna i Ambasada Francji.

Filmy w wersji oryginalnej z polskimi napisami.

Bilety: tylko 10 zł!

PROGRAM:

CZERWIEC
Operacja Księżyc reż. William Karel 2002, 52 min.,
Poza nieskończonością (Wild Blue Yonder) reż: Werner Herzog, 2005, 53 min.

LIPIEC
Życie bez Brahima reż: Laurent Chevalier 2002, 90 min.

SIERPIEŃ
Salvador Allende reż. Patricio Guzman 2004, 100 min.

WRZESIEŃ
Koszmar Darwina reż: Huppert Sauper 2004, 107 min.

PAŹDZIERNIK
Mondovino reż. Jonathan Nossiter 2004, 135 min.

LISTOPAD
Ojciec w oczach syna: Portert Petera Brooka reż: Simon Brook 2001, 70 min.,
Chagall: Rosja, osły i cała reszta reż. Lévy-Kuentz 2003, 55 min.

GRUDZIEŃ
Faire Kifer les anges reż. Jean-Pierre Thorn 1996, 90 min.

OPISY FILMÓW:

Operacja Księżyc, reż. William Karel, Francja 2002, 52 min, produkcja Point du Jour, ARTE, zakwalifikowany na festiwal États généraux du film documentaire 2003, FIPA d’Honneur dla Williama Karela w 2004.

Lato 1969: dwa miliardy ludzi przyklejonych do telewizorów oglądają pierwszego człowieka spacerującego po Księżycu - spektakl stulecia reżyserowany przez Nixona, Rumsfelda, Kissingera, Haiga, Centralną Agencję Wywiadowczą i ...Kubricka. Obraz jakich dziś już się nie spotyka, przedstawiający pojedynek między prawdą i kłamstwem, zrealizowany przez francuskiego twórcę. Karel snuje refleksję o naszym stosunku do obrazu: jego film, pełen „prawdziwych kłamstw”, to dokumentalna fikcja, niepokojąco zabawna i niewiarygodnie prawdziwa. Oglądamy diabelsko poukładaną grę, owszem, ale jaką! – grę prawdy i kłamstw zakodowanych w obrazie kontynuującym tradycje Wellesa.

W 2001 roku, William Karel chciał zrobić dokument o Stanley'u Kubricku, było to rok po śmierci reżysera. Rozmawiając z wdową, Karel odkrył jak blisko Kubrick współpracował z NASA. Okazuje się, że Kubrick stał się współtwórcą sukcesu programów kosmicznych NASA, zamieniając je w fascynujące show (projekty kombinezonów, kolor kapsuły Apollo, umiejscowienie wyrzutni rakiety na Przylądku Canaveral, itd..)

Na podstawie tych faktów, twórcy dokumentu "Operacja Księżyc" stworzyli własną teorię.. Co gdyby Nixon - pod ogromną presją, by postawić człowieka na Księżycu - zaproponował, by wyprodukowano film o lądowaniu na Księżycu, na wypadek, gdyby autentyczne lądowanie było niemożliwe i nie byłoby żadnych materiałów filmowych z kosmosu.
 
Co jeśli to wszystko było fikcją? Co jeśli nie było przekazów z Księżyca? Może to była jedynie manipulacja?

Poza nieskończonością | Wild Blue Yonder (Au-delà de l'infini) opowieść science fiction, reż. Werner Herzog, Francja 53 min., 2005, występują: Brad Dourif, astronauci z misji STS-43, produkcja: Werner Herzog Filmproduktion - West Park Pictures - Tetra Media - France 2 NB.
Nic o tym nie wiedząc, od dziesiątek lat gościmy przybyszy z obcej planety zalanej wodą, zwanej The Wild Blue Yonder. Ich próby utworzenia na Ziemi nowej społeczności były jak dotąd bezskuteczne. Jeden z obcych opowiada nam o tym niewiarygodnym przedsięwzięciu. Posługując się poetyckimi słowami i obrazami, tłumaczy nam dlaczego próby utworzenia nowej społeczności w przestrzeni kosmicznej są skazane na porażkę. Opowiada również jak w czasach gdy Ziemi groziła zagłada wysłano załogę w sondzie kosmicznej na poszukiwania nowego miejsca, w którym można by się osiedlić. Na próżno. Film Wernera Herzoga z gatunku science-fiction, opisujący te bezskuteczne dążenia i opowiadający historię sondy Galileo, może być postrzegany jako metaforą przestrzeni. Skonstruowany na wzór „wizualnej opery”, film „The Wild Blue Yonder” jest kompozycją obrazów zaskakujących oryginalnością kolorów i dźwięków, której przesłanie mówi, że powinniśmy chronić to co mamy najcenniejszego: naszą planetę.

Życie bez Brahima (La Vie Sans Brahim), reż. Laurent Chevaliera, 90 min., 2002, produkcja: Tact Production, zakwalifikowany na festiwal États généraux du film documentaire 2003.
Miejscowość Soisy-sur-Ecole, departament Essonne w regionie Ile-de-France. 2000 mieszkańców. Miasteczko, dwóch Arabów, Brahim i Mustafa, próbujący bezskutecznie wyzwolić Brahima od trudów jego bolesnej egzystencji. Jednak Brahim umiera, a Mustafa musi nauczyć się żyć bez niego. To także opowieść o wygnaniu, zarówno duchowym, jak geograficznym, banalna i do bólu zwyczajna historia ludzi w podróży z Maroka do Essonne, z biletem powrotnym, który często nie daje możliwości powrotu...

Salvador Allende, Francja 2004, 100 min, reż. Patricio GUZMÁNA, produkcja Jacques Bidou.
11 września 1973 roku. Wojskowy zamach stanu miażdży pokojową rewolucję w Chile usuwając prezydenta elekta Salvadora Allende. Patrizio Guzman przedstawia obalonego prezydenta, jako człowieka charyzmatycznego, zmuszonego do samobójstwa, którego pamięć usiłowała zatrzeć dyktatura. Pierwsze minuty filmu przypominają nam, że „nie pozostało już nic, lub prawie nic, po Salvadorze Allende”. Jedynie kawałek jego stłuczonych okularów i kilka kartek znalezionych przy jego ciele. W tym poruszającym portrecie, Guzman składa hołd wybitnej postaci XX wieku. Film jest osobisty i jednocześnie pełen dystansu, skłania do refleksji o ideałach politycznych. Zakwalifikował się do wielu międzynarodowych festiwali, we francuskich kinach wyświetlano go w 2004 roku.

Faire Kifer les anges reż. Jean-Pierre Thorn, Francja, 90 min., 1996, produkcja: Agat Films & Cie, La Sept-arte.
Od 15 lat istnieje buntowniczy ruch artystyczny, tak zwany „Mouv' Hip Hop”, który poprzez grafitti, rap i break dance pozwala młodzieży z miast i przedmieść powiedzieć „Istniejemy!”. Kim są twórcy tej kultury, którzy z ulicy przenoszą się dziś na scenę, łamiąc wszelkie zasady współczesnego tańca? Film przypomina podróż, podczas której poznajemy miejskie krajobrazy oraz mamy okazję wysłuchać przedstawicieli tego nurtu, których zdeformowany wizerunek jawi nam się zwykle poprzez pryzmat mediów.

Koszmar Darwina (Le Cauchemar de Darwin) reż. Huppert Sauper, 35 mm, 107 min., 2004, produkcja: Mille et une productions, Coop99 Film Produktion, Saga Film, ARTE, WDR (Francja/Austria/Belgia).
Tanzański handel rybami, głównie okoniem nilowym, oraz intensywna eksploatacja Nilu, są katastrofalne w skutkach nie tylko dla ekosystemu tego regionu, lecz również dla jego gospodarki i ludności. Film jest ponurym obrazem zniszczeń spowodowanych nadmierną eksploatacją bogactw naturalnych tego bardzo biednego państwa przez kraje wysoko rozwinięte. Dla przykładu: mieszkańcy miejscowości Mwanza nad jeziorem Victoria w bardzo niewielkim stopniu korzystają z dobrodziejstw lokalnej przyrody - dotyka ich korupcja na wszystkich poziomach życia, kwitnie handel bronią z państwami sąsiadującymi (samoloty codziennie przywożą broń, a odlatują załadowane tonami filetów rybnych), na porządku dziennym są: prostytucja, narkotyki, AIDS, głód (mieszkańcy miasta muszą zadowolić się rybimi ośćmi)... W tym kraju globalizacja ukazuje swe nieludzkie oblicze.

Mondovino reż. Jonathan Nossiter, Francja, 135 min., 2004, produkcja: Les Films de la Croisade, Goatworks Films (France/Etats-Unis).
In vino veritas. Globalizacja i kultura wina... bo jak można zaprzeczyć temu, że każda butelka wina to owoc historii ziemi danego regionu i ludzi, którzy ją uprawiali, odzwierciedlenie jego kultury. W dokumencie poświęconym temu szlachetnemu trunkowi, Jonathan Nossiter przedstawia krajobraz burzliwych przemian, które od dwudziestu lat trwają w krajach związanych z tą branżą: od Stanów Zjednoczonych i Francji, aż po Sardynię, Toskanię i Argentynę. Konflikt między regionalnymi wytwórcami i zwolennikami ujednolicania smaku i produkcji zdaje się oczywisty, lecz autor przedstawia jego ukryte, niejednoznaczne oblicze, ukazując wewnętrzne rozterki obu stron. Montaż trwał półtora roku! Globalizacja wymyka się łatwym definicjom i szybkim ocenom.

Ojciec w oczach syna: Portret Petera Brooka (Brook by Brook portrait intime) reż. Simon Brook, Francja, 70 min., 2001, produkcja: Agat Films & Cie, Arte France, Dum dum Films, Dérives Asbl, RTBF, dystrybucja: DVD Arte video w kolekcji „Du théâtre à l'écran".
W tym portrecie Petera Brooka jego syn stara się oddać to co najważniejsze u wielkiego angielskiego reżysera teatralnego: pogoń za życiem, prawdą, wykraczająca poza zwykłe poszukiwania teatralne. Centralną osią filmu jest dialog w czasie teraźniejszym, ukazujący prywatne oblicze twórcy jako artysty, ojca, także syna, oparty na archiwach publicznych, prywatnych i rodzinnych. Peter Brook opowiada, raz po angielsku, raz po francusku, jaki wpływ wywarły na jego twórczość wydarzenia takie jak odkrycie ogrodu zen, czy podróż po Afryce, i jak dzięki nim rozwinął swoją koncepcję przestrzeni scenicznej i gry aktorskiej.
W czasie, gdy mówi o swoich doświadczeniach związanych z teatrem, o swoim zamiłowaniu do kina i podróży, widzimy go jak wraz z zespołem pracuje nad teatralną improwizacją. W swojej pracy Peter Brook kieruje się zamiłowaniem do przygody i eksperymentu. Jak nieustannie podkreśla, takie podejście do twórczości teatralnej musi zawsze wyprzedzać wszelką analizę, tak by teatr był zawsze zarazem bliski i daleki, banalny i zaskakujący.

Chagall: Rosja, osły i cała reszta (Chagall, à la Russie, aux ânes et aux autres) reż. François Lévy-Kuentz, Francja, 55 min., 2003, produkcja: Ina, France 3, RMN.
Ten wielopłaszczyznowy i niepowierzchowny film dokumentalny przedstawia wielce nietypowe losy Marca Chagalla (1887-1985): począwszy od dzieciństwa w sercu carskiej Rosji, poprzez przyjazd do Montparnasse w 1910, zaangażowanie w rosyjską rewolucję, któremu dał wyraz malując sufit paryskiej Opery, aż po pobyt w Nowym Jorku i ostatnie lata życia spędzone w Saint-Paul-de-Vence, na południu Francji. Artysta zawsze starał się łączyć w swojej sztuce żydowską tradycję wyniesioną z czasów dzieciństwa ze współczesnością, tworząc w ten sposób dzieła niezwykle oryginalne, wymykające się wielkim nurtom sztuki dwudziestego wieku. Dzięki wcześniej niepublikowanym rodzinnym archiwom i licznym sfilmowanym wywiadom, dokument ten ukazuje skrytą i przewrotną osobowość artysty, który – w zawieszeniu między zwątpieniem i pewnością – tworzył dzieła czasem kontrowersyjne. Obraz uzupełniają niezwykle cenne wywiady, w których mamy okazję usłyszeć relacje między innymi Meret Meyer, wnuczki Chagalla, Jean-Louis Prata, dyrektora Fundacji Maeght, Pierre’a Schneidera, krytyka sztuki, a także artystów, którzy pracowali przy realizacji monumentalnych dzieł mistrza.