Festiwal Filmowy w Gdyni 2015: nagroda za zdjęcia - Jerzy Zieliński, nagroda za drugoplanową rolę kobiecą - Maria Semotiuk,
Złote Kociaki - Nagroda Młodzieżowej Rady Miasta Gdynia
Festiwal Filmów Świata w Montrealu 2015: nagroda za scenariusz
Camerimage Bydgoszcz 2015: Nagroda Główna w Konkursie Filmów Polskich
Nowy film producentów Wszystko, co kocham - polskiego kandydata do Oscara w 2011 roku. Reżyserem jest Michał Rogalski (Ostatnia akcja, Czas honoru). W rolach głównych wschodzące gwiazdy młodego pokolenia: Filip Piotrowicz (Wenecja), Urszula Bogucka (Komornik) i Maria Semotiuk (W ciemności) wspierani przez Bartłomieja Topę (Obietnica, Pod Mocnym Aniołem), Agnieszkę Krukównę (Korczak, Lista Schindlera) oraz Krzysztofa Czeczota (Anatomia zła).
Siedemnastoletni Romek i Guido mają przed sobą całe życie. Ich marzenia sa typowe dla nastolatków - chcą słuchać muzyki, tańczyć, umawiać się z dziewczynami. Ale spotykają się... w 1943 roku. Guido służy w oddziale niemieckiej żandarmerii stacjonującym na polskiej prowincji. W wolnych chwilach słucha zakazanych anglojęzycznych rozgłośni radiowych nadających jazz. Romek jest pomocnikiem maszynisty Leona, który transportuje puste wagony kolejowe z rampy dezynfekcyjnej pobliskiego obozu koncentracyjnego. Pewnego dnia Romek kradnie porzuconą na torach walizkę. Są w niej płyty jazzowe i patefon. Kiedy słucha muzyki, obok jego domu przechodzi Guido. Już po chwili wkracza do pokoju Romka. Obaj nie przeczuwają, że zmuszeni będą podjąć decyzje, które zupełnie odmienią ich życie.
Muzykę skomponował Alexander Hacke - wybitny muzyk, który ma na swoim koncie m.in. ścieżkę dźwiękową do najgłośniejszego filmu Fatiha Akina, Głową w mur.
Przeglądając stare fotografie rodzinne, natknąłem się na serię zdjęć przedstawiających moich dziadków i ojca wraz ze znajomymi, beztrosko bawiących się w płytkich wodach jakiejś rzeki. Fotografie zrobiono w 1943 roku. Te zdjęcia uzmysłowiły mi, jak płytko i stereotypowo patrzymy na czas drugiej wojny światowej. Wspomnienia okropności przesłaniają często fakt, że także wtedy ludzie usiłowali żyć normalnie. A normalnie żyć oznacza kochać, bawić się i cieszyć młodością. Nawet gdy obok, niemal za rogiem, dochodzi do monstrualnych zbrodni. Michał Rogalski, reżyser
Fanpage filmu na Facebooku: https://www.facebook.com/letnieprzesilenie/ .
Osadzona w okupacyjnych realiach opowieść na tematy metafizyczne, ale snuta szeptem, zrealizowana z klasą i dyskrecją. Piotr Czerkawski, Cinema Enchanté
To delikatny, dobrze zrealizowany i pięknie sfotografowany film. W sposób interesujący i wiarygodny udaje się też Rogalskiemu sportretować różne typy ludzkich postaw w tak okrutnej rzeczywistości - oportunizm, dobro, głupotę, naiwność, zło. Dagmara Romanowska, Film.onet.pl
Film Rogalskiego jest mocny i ważny. Dotyka tematyki, o której - wydaje się - powiedziano już wszystko, ale jednocześnie wciąż jest jeszcze przecież nie do końca przepracowana. Przemysław Gulda, Gazeta Wyborcza - Trójmiasto
ZWIASTUN:
(fotografia: Robert Pałka)