55. KFF: Retrospektywa Priita Pärna 4 (4 czerwca): filmy studentów

RETROSPEKTYWA PRIITA PÄRNA 4 - filmy studentów 
| PRIIT PÄRN RETROSPECTIVE 2 - students' films (91 min)

DROGA DO WYJŚCIA | WAY TO GO
reż.|dir. Samppa Kukkunen, FIN 2002, 7’ | A

Humanoidalny stwór, przypuszczalnie przybysz z obcej planety, mozolnie wspina się na szczyt monumentalnego gmachu, pokonując piętrzące się po drodze przeszkody. Jego działania determinują skierowane w niebo strzałki, które organizują też otaczającą go przestrzeń. Nostalgiczny pastisz stylistyki anachronicznych gier wideo stopniowo odsłania interpretacyjne drugie dno i urasta do rangi egzystencjalnej alegorii, która może budzić skojarzenia ze Schodami Schabenbecka.
(opis na stronie KFF)

UŚMIECH, KTÓREMU NIE MOŻNA SIĘ OPRZEĆ | THE IRRESISTIBLE SMILE
reż.|dir. Ami Lindholm, FIN 2006, | 7’ | A

Charakterystyczny, „przyklejony” uśmiech stewardessy to podstawowy atrybut jej profesji – rodzaj mimicznej tarczy, której wytrzymałość bywa nieustannie wystawiana na próby przez uciążliwych pasażerów. Sprawnie poprowadzona anegdota w połączeniu z trafnością obserwacji obyczajowych ujawnia cenną w animacji zdolność do syntezy. Przypominający wczesne dokonania Priita Pärna programowy prymitywizm i redukcjonizm rozedrganej kreski zdradza inspiracje sztuką naiwną czy wręcz dziecięcą.
(opis na stronie KFF)

OSTATNI SŁOŃ | THE LAST ELEPHANT
reż.|dir. Antti Laakso, FIN 2008, 9’ | A

W posępnej, portowej metropolii młodziutki słonik wiedzie dostatnie i bezrefleksyjne życie pod opieką ojczyma-krokodyla. Obejrzany przypadkiem film przyrodniczy wyzwala w bohaterze niejasne zaniepokojenie, które zmusza go do zakwestionowania mieszczańskiej idylli. Kreatywna hybryda technik animacji i konwencji narracyjnych niesie tyleż bezpretensjonalny, co przewrotny komentarz na temat bezpiecznej skali młodzieńczego buntu oraz postkolonialnej skazy na zachodnioeuropejskim sumieniu.
(opis na stronie KFF)

LIZAKOWANIE | TONGUELING
reż.|dir. Elli Vuorinen, FIN 2010, 5’ | A

Samotny mężczyzna przechadza się pomiędzy słupami telegraficznymi, które uważnie ostukuje. Pozostaje niezauważony przez otaczające go postaci, zaabsorbowane wymyślnymi czynnościami wykonywanymi przy użyciu języków. Okazuje się, że język może służyć do wyrażania uczuć, łapania much, czyszczenia butów, a nawet jako środek lokomocji. Z finezją balansując na granicy dobrego smaku, fińska autorka zmierza ku drastycznej puencie, w której liryczny cynizm miesza się z wisielczym sentymentalizmem.
(opis na stronie KFF)

CHMARA | SWARMING
reż.|dir. Joni Männistö, FIN 2011, 7’ | A

Studencka praca wszechstronnie uzdolnionego animatora z Finlandii z pewnością u niejednego widza wzbudzi fizyczne obrzydzenie, a chyba u każdego wywoła intelektualną dezorientację. Kilkuletni chłopiec z lubością znęca się nad owadami, jednak wkrótce role odwracają się, zgodnie z transgresyjną poetyką groteski nawiązującą do najlepszych wzorców Franza Kafki czy Giuseppego Arcimboldo.
(opis na stronie KFF)

CAPPUCCINO | CAPPUCCINO
reż.|dir. Ülo Pikkov, FIN 1996, 5’ | A
Minimalistyczne w formie, pełne sugestywnego bezruchu studium alienacji i psychologicznej dezintegracji mężczyzny na skraju załamania nerwowego. Pod powierzchnią codziennych detali i sytuacji czają się nieznane, niepokojące treści. Wczesne dzieło bodaj najsłynniejszego spośród uczniów Priita Pärna pozwala odkryć, że chociaż w swej dalszej twórczości Ülo Pikkov będzie eksplorował zupełnie inne rejony, to jednak u progu swej artystycznej drogi pozostawał pod wielkim wpływem osobowości mistrza.
(opis na stronie KFF)

MAŁY DOM | SMALL HOUSE
reż.|dir. Kristjan Holm, EST 2008, | 6’ | A

Mężczyznę dręczy bezsenność, podczas gdy coraz bardziej zmęczony kapitan statku toczy walkę z Morfeuszem. Okazuje się, że drobne potknięcia czy pozornie niegroźne neurozy prowadzą do katastrofalnych skutków. Styl autora nawiązuje w pewnym stopniu do wczesnej Pärnowskiej „antyestetyki” celebrującej niedbałość kreski, szkicowość rysunku, redukcjonizm. W warstwie wizualnej filmowy świat pozostaje czarno-biały, ale na poziomie intelektualnym odzwierciedla całą gamę złożoności ludzkich działań.
(opis na stronie KFF)

TŁUSZCZ | FAT
reż.|dir. Morten Tšinakov, Paula Mauer, August Varustin, Heili Lõhmus, EST 2014, 9’ | A

Film lalkowy, który pomimo niedociągnięć warsztatowych zasługuje na uwagę ze względu na frapujący scenariusz, wyraźnie zainspirowany Trójkątem Priita Pärna. Niewierna żona oddaje się pląsom w ramionach amanta, podczas gdy jej małżonek zajmuje się karmieniem ociężałego nielota. Sytuacja komplikuje się, gdy ptak nabija mężczyźnie fallicznego guza, który znacznie zwiększa jego atrakcyjność. Rozdarta bohaterka musi postawić sobie pytanie o zasadność monogamicznej normy.
(opis na stronie KFF)

LASKI NA DRODZE | CHICKS ON THE HIGHWAY
reż.|dir. Helen Unt, EST 2011, | 5’ | A

Dwie atrakcyjne, choć nieszczególnie lotne przyjaciółki tracą środek lokomocji po tym, jak jedna z nich zapomniała zaciągnąć ręczny hamulec. Pewien umięśniony przystojniak obdarzony supermocami wyrusza kobietom z pomocą, nie bacząc na dzielący go od nich dystans. Czy zdąży na czas? Niefrasobliwy żart młodej studentki łączy minimalistyczną stylistykę cyfrowej animacji 2D z iście Pärnowską zabawą stereotypami płciowymi.
(opis na stronie KFF)

CZARNE NASIENIE | BLACK SEED
reż.|dir. Francesco Rosso, EST 2014, 7’ | A

Wykonana w pracochłonnej technice olejnego malarstwa na szkle animacja włoskiego artysty, który odnalazł swoje miejsce w środowisku estońskich filmowców. Metamorfozy wnętrz i krajobrazów decydują o subtelnych zmianach filmowej aury. Nostalgia przechodzi w poczucie zagrożenia, ciekawość okazuje się zapłonem tęsknoty. Film nasuwający skojarzenia z kinem Béli Tarra niesie w sobie silny ładunek autotematyzmu oraz dokumentalizmu, jest bowiem inspirowany podróżą reżysera po drogach Syberii.
(opis na stronie KFF)

POWSTANIE I UPADEK W.C. | RISE AND FALL OF W.C.
reż.|dir. Martinus Daane Klemet, EST 2011, 6’ | A

Co się dzieje, gdy dzieci niechcący rozleją na podłodze szklankę wody? Beztroski, pokolorowany flamastrami świat dwóch młodzieńców w marynarskich bluzach zalewa nagła powódź. ”In dog we trust” głosi napis na psiej budzie, równie absurdalny jak restauracja dla chrząszczy, w której para insektów zajada się ośmiornicami podczas romantycznej kolacji. Film oparty na kontraście pomiędzy finezją gorzkiej anegdoty a prymitywizmem kloacznego humoru.
(opis na stronie KFF)

MŁYN MUCH | FLY MILL
reż.|dir. Anu-Laura Tuttelberg, EST 2012, 8’ | A

Dyplomowy film Anu-Laury Tuttelberg nawiązuje do najlepszych tradycji estońskiej animacji lalkowej. Zagadkowa opowieść o młynarzu produkującym mąkę z martwych much na długo wytrąca odbiorcę ze stanu kognitywnej równowagi. Mroczna, baśniowa atmosfera obezwładnia widza niczym lep na muchy, zapętlony rytm hipnotyzuje go, a przewrotna symbolika dezorientuje i drażni, niebezpiecznie oddziałując na jego podświadomość.
(opis na stronie KFF)

MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ OJCA | INTERNATIONAL FATHER'S DAY
reż.|dir. Edmunds Jansons, EST 2012, 5’ | A

Pełna niedopowiedzeń i subtelnego humoru historia enigmatycznych połączeń między światem zwierząt i ludzi, materią i próżnią, rozumem i wyobraźnią. Pomysłowy dzięcioł usilnie stara się nakarmić głodne pisklęta kuleczkami pustki. W tle rozgrywa się uroczysta parada przerwana nagłym kataklizmem, który być może jest tylko pokazem sztucznych ogni. Błyskotliwe rozwiązania narracyjne i niepokojące skojarzenia ujawniają duży talent łotewskiego artysty.
(opis na stronie KFF)

ŚNIADANIE NA TRAWIE | BREAKFAST ON THE GRASS
reż.|dir. Erik Alunurm, Mihkel Reha, Mari-Liis Rebane, Mari Pakkas, EST 2011, 5’ | A

Grupa studentów Priita Pärna spogląda na dziedzictwo estońskiej animacji z przymrużeniem oka. Jeżeli w klasycznym filmie o tym samym tytule padały pytania o kondycję artystów z najbardziej zachodniej z radzieckich republik, to w studenckiej etiudzie pojawia się ironiczna konstatacja o przerażającym wręcz podobieństwie pomiędzy środowiskiem artystycznym a knajackim. Szpetota lalek i prymitywizm animowanego ruchu podważają natomiast wyrafinowaną tradycję animacji stop motion ze studia Nukufilm.
(opis na stronie KFF)

Pokaz w ramach 55. Krakowskiego Festiwalu Filmowego.


ZWIASTUN filmu Międzynarodowy dzień ojca: