Mahabharata jest jedną z największych książek świata. Liczy ponad 12 tysięcy stron (niemal 15 razy więcej, niż Biblia) i więcej niż 100.000 wersów.
Jest to też jedna z najstarszych ksiąg w historii ludzkości. Napisana w sanskrycie, leży u podstaw mitów, religii, historii o myśli indyjskiej.
Mahabharata opowiada dzieje wojny potomków Bharaty - rodów Pandawów i Kaurawów o władzę nad Ziemią. Oryginalnie w eposie zmagania toczą się o władzę nad Indiami; natomiast reżyser spektaklu i później filmu, Peter Brook, chciał ukazać je w wymiarze bardziej uniwersalnym - o panowanie nad całym światem. Stąd w filmie międzynarodowa obsada z przedstawicielami wszystkich ras (nie brakuje także Polaków - w postać Yudhishthiry wcielił się Andrzej Seweryn, a Dhritharashtrę zagrał Ryszard Cieślak).
Udział w zmaganiach (choć nie bezpośredni) ma też świat nadprzyrodzony - w eposie pojawiają się najpotężniejsze bóstwa hinduizmu - Shiva (Niszczyciel), przekazujący Arjunie potężną broń zdolną do zniszczenia całego świata - Pashupatę oraz przeciwieństwo Shivy - Vishnu, występujący w swej ludzkiej formie jako Krishna, który pomimo że z racji swego boskiego pochodzenia wie, iż wojna jest nieunikniona, za wszelką cenę stara się jej uniknąć.
W filmie ukazane są też pomniejsze bóstwa i demony - jak duchy Rakshasa. Samo powstanie epopei, uznawanej za najdłuższy antyczny epos świata, datowane jest na lata 1400 - 800 przed naszą erą. Dzieło to było zbiorem wielu ustnych opowieści i przez setki lat przekazywano je z pokolenia na pokolenie właśnie w formie ustnej; w formie pisemnej zachowane zostało dopiero w epoce nowożytnej. Obecnie Mahabharata jest prawdziwą encyklopedią rozmaitych mitów hinduizmu. Wielką zaletą twórców adaptacji filmowej jest połączenie tych wielu opowieści w bardzo przejrzystą akcję, jednocześnie pozwalającą na poznanie pewnych zasad oraz filozofii hinduizmu - religii wyznawanej przez około 640 mln. ludzi na świecie.
(na podstawie filmpolski.pl)