Just Night - pokaz filmów Jespera Justa reżyseria: Jesper Just

Pierwszy w Polsce tak duży pokaz filmów Jespera Justa, jednego z najważniejszych artystów na świecie posługujących się medium filmowym. Prace Justa dotykają problemu męskości obalając jej tradycyjne definicje. W niektórych jego filmach można zaobserwować nawiązania do greckich dramatów, w których wszystkie role grają jedynie mężczyźni, nawet w partiach, które w nowoczesnych produkcjach grane byłyby przez kobiety. W tym sensie mężczyźni prezentowani są jednocześnie jako dominujący i zdominowani. Innym centralnym motywem jest relacja między różnymi generacjami, przemijanie, pamięć.

Just Jasper: Urodził się w 1974 roku w Kopenhadze. Studiował w The Royal Danish Academy of Fine Arts. Jego prace znajdują się w prestiżowych kolekcjach m.in. w Tate w Londynie, Castello di Rivoli w Turynie i Carnegie Museum of Art w Pittsburgu. Swoje filmy pokazywał na wystawach m.in. w Stedelijk Museumw Amsterdamie, w Tel Aviv Museum of Artw Tel Awiwie, Brooklyn Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Contemporary Art Center Vilnius (CAC) w Wilnie, w Casino Luxemburg w Luxemburgu.

Artysta tworzy mroczne, nastrojowe narracje, pozbawione dłuższych dialogów, grające na zmysłach i wyobraźni światłem i cieniem, muzyką i obrazem. Prace Justa porównuje się stylistycznie do takich gigantów filmu, jak Luchino Visconti i Rainer Werner Fassbinder, czy młodszych reżyserów jak Gus Van Sant i David Lynch. W jego filmach często pojawiają się kinowe nawiązania, np. The Lonley Villa (2004) jest bezpośrednim odwołaniem do produkcji Davida Warka Griffitha z 1909 roku, a tytuł jednego z najlepiej znanych filmów Justa Bliss and Heaven zaczerpnięty jest z Mechanicznej pomarańczy Stanley’a Kubicka.

Każdy film Justa to wielka produkcja, w którą zaangażowani są profesjonalni aktorzy, śpiewacy, technicy światła i dźwięku, operatorzy. Profesjonalizm realizacji filmów zbliża Justa do prac Matthew Barney’a, Chrisa Cunninghama czy Francesco Vezzoli.

Just jest jak miniaturzysta, który z niezwykłą, niemal nadwrażliwością wychwytuje ludzkie emocje, wydobywa w filmie smutek, melancholię, żal, ale też obojętność, pasywność swoich postaci.

Fotos z filmu No Man Is an Island II. 

Pokaz towarzyszący ArtBoom Tauron Festival.