„Poszukuję kobiet i mężczyzn powyżej 65 roku życia do spektaklu baletowego” - takie ogłoszenie do lokalnej gazety w Wuppertalu dała Pina Bausch w 1998 roku. Pragnęła na nowo wystawić sztukę „Kontakthof”, która po raz pierwszy została zaprezentowana widzom w 1978 roku i zyskała uznanie w całej Europie. Nowa inscenizacja powtórzyła tamten sukces. Udaną premierę poprzedził jednak rok ciężkiej pracy tancerzy, spośród których wielu po raz pierwszy występowało na scenie.
Lilo Mangelsdorff, autorka filmów dokumentalnych i eksperymentalnych uczestniczyła z kamerą w próbach zespołu. Przez dwanaście miesięcy śledziła kroki 26 tancerzy-amatorów pomiędzy 60 a 80 rokiem życia, z początku niepewnych i ostrożnych, popadających z czasem w rutynę pracy nad spektaklem. Rok pracy oznaczał jednak dla aktorów nie tylko doskonalenie warsztatu tanecznego, lecz także nowe doświadczenie pracy w zespole, entuzjazmu, przyjaźni i wrogości, uznania i krytyki. Lilo Mangelsdorff sportretowała grupę seniorów, którzy po zakończeniu życia zawodowego odnaleźli nowe pole aktywności i ekspresji. Przekonali się, że taniec stymuluje witalność i daleki jest od narzucania ograniczeń, o które się go posądza.
| Kontakthof literally translated means "place or house of contact." First performed in 1978 by professional dancers, this piece about a group of men and women in a 1930s dancehall-like setting, was re-created in 2000. A group of 25 senior citizens with no prior dance or performance experience enact mating rituals and a jazz-and-tango-fuelled sexual frenzy more suited to those less than half their age. Sweet and funny at times and poignant at others, the performance is no less sensational than its subsequent teenager version.
Film był także wyświetlany podczas Przeglądu filmów Piny Bausch (2010).
Pokaz w ramach przeglądu Pina Bausch - teatr tańca - 2011.
| Screening within the Pina Bausch - Dance Theatre preview.