WAKACYJNY PRZEGLĄD FILMOWY: LETNIE TANIE KINOBRANIE
TYKWER I INNE BESTSELLERY

GRANATOWYPRAWIECZARNY | AZULOSCUROCASINEGRO
reż. Daniel Sánchez Arévalo, Hiszpania 2006, 105'

TERMINY POKAZÓW:
piątek, 17 sierpnia, godz. 21.15
niedziela, 19 sierpnia, godz. 15.00
poniedziałek, 20 sierpnia, godz. 15.00

Nagrody Goya 2007:
najlepszy reżyserski debiut - Daniel Sánchez Arévalo
najlepszy aktorski debiut - Quim Gutiérrez
najlepszy aktor drugoplanowy - Antonio de la Torre

Pełnometrażowy debiut hiszpańskiego reżysera Daniela Sáncheza Arévalo. Dramat w słodko gorzkim stylu.

GranatowyPrawieCzarny oznacza stan umysłu, niepewną przyszłość, kolor: kolor, który nie zawsze rozpoznajemy, jego odcień zależy od światła, osoby i nastroju.

Kiedy ojciec Jorge zapadnie na zdrowiu, ten jest zmuszony przejąć rodzinny interes. Przez kilka lat pracuje ciężko, jednocześnie kończąc studia i opiekując się ojcem, choć chwilami ma ochotę porzucić dotychczasowe życie i zająć się tylko sobą. Wtedy poznaje Paulę, kobietę, z którą połączy go szczególna więź. Pod jej wpływem nauczy się, jak zerwać z męczącym go poczuciem winy, ze zwyczajem brania na siebie odpowiedzialności za wszystko i wszystkich, stanie twarzą w twarz z własnymi marzeniami, ignorując oczekiwania innych. Rezultatem takiej nowej życiowej postawy będzie wielka zmiana w życiu Jorge.


KOPIA MISTRZA | COPYING BEETHOVEN
reż. Agnieszka Holland, Niemcy/USA/Wielka Brytania 2006, 104'

TERMINY POKAZÓW:
niedziela, 19 sierpnia, godz. 16.00
środa, 22 sierpnia, godz. 21.15
czwartek, 23 sierpnia, godz. 15.00

Najnowszy film znakomitej, wielokrotnie nagradzanej polskiej reżyserki, Agnieszki Holland, autorki Olivier, Olivier, Tajemniczego ogrodu, Europy, Europy czy Całkowitego zaćmienia.

Młoda studentka konserwatorium muzycznego, Anna Holtz (Diane Kruger), dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności zaczyna pracę u najwspanialszego i najbardziej nieprzewidywalnego żyjącego artysty - Ludwiga van Beethovena (Ed Harris).

Maestro przyjmuje ją jako swoją kopistkę i tak rozpoczyna się niezwykła znajomość, która odmieni życie obojga.

To burzliwy czas w życiu wielkiego kompozytora. Beethoven zmaga się z głuchotą, samotnością i problemami rodzinnymi. Wszystko to, staje się inspiracją do stworzenia prawdopodobnie najwspanialszej symfonii wszechczasów - słynnej IX Symfonii.

W głównych rolach wystąpili Diane Kruger (Troja, Skarb narodów) i Ed Harris (Historia przemocy, Piękny umysł, Truman Show).

Agnieszka Holland o Beethovenie: Beethoven to jedna z tych postaci "większych niż życie", o których można powiedzieć: Wszystko, co słyszeliście jest prawdą lub przynajmniej większość z tego. Zmienił znaczenie muzyki, łamał zasady, konwencje… a także nerwy wielu z tych, którzy z nim pracowali.


KRÓLOWA | THE QUEEN
reż. Stephen Frears, Włochy/Wielka Brytania/Francja 2006, 103'

TERMINY POKAZÓW:
piątek, 17 sierpnia, godz. 16.00
sobota, 18 sierpnia, godz. 15.00
poniedziałek, 20 sierpnia, godz. 21.15

MFF w Wenecji 2006:
Nagroda za najlepszą rolę kobiecą - Helen Mirren
Nagroda FIPRESCI
Nagroda za najlepszy scenariusz - Peter Morgan

Złote Globy 2007:
Najlepszy scenariusz - Peter Morgan
Najlepsza aktorka w dramacie - Helen Mirren
2 nominacje do Złotych Globów:
Najlepszy film - dramat
Najlepszy reżyser - Stephen Frears

6 nominacji do Oscara 2007 w kategoriach:
Najlepszy film
Najlepszy reżyser - Stephen Frears
Najlepszy scenariusz oryginalny - Peter Morgan
Najlepsza aktorka pierwszoplanowa - Helen Mirren - OSCAR!
Najlepsza muzyka - Alexandre Desplat
Najlepsze kostiumy

Nagrody Brytyjskiego Przemysłu Filmowego, BAFTA:
Najlepszy film
Najlepsza aktorka pierwszoplanowa - Helen Mirren


Najnowszy film znakomitego reżysera, Stephena Frearsa (Niebezpieczne związki), fetowany na festiwalu w Wenecji, był jednym z głównych pretendentów w walce o tegoroczne Oscary (6 nominacji w tym w kategorii najlepszy film). Ostatecznie Oscarem nagrodzono świetną Helen Mirren w roli głównej.

Latem 1997 roku wiadomość o śmierci Księżnej Diany wstrząsa brytyjską opinią publiczną. Królowa Elżbieta II, którą tragiczna wieść zastaje w rezydencji na szkockiej prowincji, odgradza się od medialnej burzy grubymi murami zamku Balmoral. Tymczasem, w Londynie dla nowo wybranego premiera Tony’ego Blaira, nadchodzi moment próby. Tłumy składają hołd zmarłej księżnej i coraz głośniej domagają się reakcji dworu. Prasa zaczyna atakować rodzinę królewską. Królowa jednak milczy. 

Film Frearsa o Elżbiecie II (znakomita kreacja Helen Mirren) jest pierwszym filmem przywołującym wydarzenia związane ze śmiercią księżnej Diany, jak również pierwszym filmem tak bardzo obnażającym prywatność panującej brytyjskiej rodziny królewskiej.

Królowa to pełna napięcia opowieść o walce dwóch światów – powściągliwości i tradycji ze spontanicznością i otwartością, która tak bardzo charakteryzowała księżne Dianę. Ironiczne i pełne humoru spojrzenie Frearsa sprawia, że postać monarchini - dotychczas ikony sztywności i nadęcia – nabiera cech ludzkich a my, nieoczekiwanie, nie tylko zaczynamy ją rozumieć, ale wręcz lubić i podziwiać.


PACHNIDŁO | PERFUME: THE STORY OF A MURDERER
reż. Tom Tykwer, Francja/Hiszpania/Niemcy 2006, 141'

TERMINY POKAZÓW:
sobota, 18 sierpnia, godz. 15.30
poniedziałek, 20 sierpnia, godz. 15.30
czwartek, 23 sierpnia, godz. 21.15

Ekranizacja bestsellerowej powieści Patricka Süskinda, której reżyserię powierzono jednemu z najciekawszych europejskich reżyserów młodego pokolenia - Tomowi Tykwerowi, znanemu z takich filmów, jak Biegnij Lola, biegnij, czy Niebo.

Pachnidło to największa europejska produkcja roku 2006 (budżet filmu oscylował w granicach 50 mln. euro).

W główną rolę, Jean-Baptiste Grenouille'a, seryjnego mordercy, który posiada dar niezwykłego węchu i zabija młode kobiety, by stworzyć idealny zapach wcielił się debiutant Ben Whishaw. Partnerują mu między innymi Dustin Hoffman, Alan Rickman oraz Rachel Hurd-Wood.

Adaptację słynnej powieści Patricka Suskinda planowali swego czasu m.in. Stanley Kubrick, Ridley Scott i Tim Burton. Autor cały czas nie wyrażał zgody. Powieść wydawała się nieprzekładalna na język filmu.

Ostatecznie Suskind zgodził się na adaptację, kiedy swoją wizję filmu przedstawił mu Tom Tykwer. Choć o rolę mordercy obdarzonego genialnym węchem zabiegali zarówno Johnny Depp, jak i Leonardo DiCaprio, reżyser poszukiwał do głównej roli debiutanta, którego twarz nie kojarzyłaby się z hollywoodzkimi produkcjami. Ostatecznie jego wybór padł na Whishawa, który zasłynął z roli Hamleta w londyńskim teatrze Old Vic.


PLAC ZBAWICIELA | PLAC ZBAWICIELA
reż. Joanna Kos-Krauze i Krzysztof Krauze, Polska 2006, 94'

TERMINY POKAZÓW:
piątek, 17 sierpnia, godz. 15.00
niedziela, 19 sierpnia, godz. 21.15
wtorek, 21 sierpnia, godz. 15.00

Gdynia 2006
Grand Prix - Złoty Lew
najlepsza rola kobieca
najlepsza muzyka - Paweł Szymański
nagroda dziennikarzy

Orły 2007
najlepszy film
najlepsza reżyseria
najlepsza główna rola kobieca
najlepsza drugoplanowa rola kobieca - Ewa Wencel 

Najnowszy film Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauze to historia o winie i jej odkupieniu.

Z pozoru zwyczajna rodzina… Mąż żona, dzieci i teściowa - w mieszkaniu z oknami wychodzącymi na słoneczny Plac Zbawiciela - ludzie tacy, jak my i ich prawdziwa historia, w której złośliwość losu splata się z przypadkami i chybionymi intencjami i kruchą naturą człowieka.

Przejmujący obraz ludzkich pragnień, marzeń, opowieść o człowieku, jego samotności pośród innych i potrzebie bliskości. To także opowieść o miłości we wszystkich jej przejawach.

Młode małżeństwo - około trzydziestki, z dwójką dzieci - ma wkrótce odebrać klucze do swojego wymarzonego mieszkania. Żeby zaoszczędzić trochę pieniędzy na ostatnie kilka miesięcy rodzice z dziećmi wprowadzają się do mieszkania matki chłopaka. Dramat rozpoczyna się w momencie kiedy okazuje się, że ich developer zbankrutował. W związku z tym nie wiadomo czy w ogóle otrzymają swoje upragnione mieszkanie. Jakby tego było mało popadają w olbrzymie długi.

W dramacie Beaty, Bartka i Teresy łączy się wiele parametrów: złośliwość losu, przypadek, chybione intencje. Tak naprawdę niewiele trzeba, żeby wydarzyła się tragedia - mówi Joanna Kos-Krauze. - Najpierw jest myśl, zła myśl, potem słowo, które myśl może zamienić w czyn, na koniec są już tylko konsekwencje. Człowiek budzi się rano i nie może uwierzyć, że to jest jego życie. Jego straszne życie. Bartek, Beata, i Teresa, wszyscy mieli dobre intencje, ale moje „dobrze" nie zawsze oznacza „dobrze" dla drugiego człowieka. Często jest akurat odwrotnie.

Nasi bohaterowie stopniowo pogrążają się w chorobę cynizmu i okrucieństwa, z każdym dniem coraz bardziej oswojonego; nienawiści, która staje się normą. Klęska jednej rodziny staje się klęską wspólną, za którą wszyscy bierzemy w jakimś sensie odpowiedzialność.

Jest jakieś wyjście z matni? Przebaczenie. Dzięki przebaczeniu tej trójce udało się w końcu podnieść – dodaje Krzysztof Krauze. – Warto każdy dzień zaczynać od pytania „Kim jestem?". Odpowiadając sobie na to pytanie przez całe życie, stopniowo docieramy do istoty, sensu. Jeżeli w końcu zrozumiem, kim jestem, odrzucę to, co błahe.


WIELKA CISZA | DIE GROSSE STILLE
reż. Philip Gröning, Niemcy 2005, 164'

TERMINY POKAZÓW:
sobota, 18 sierpnia, godz. 21.00
środa, 22 sierpnia, godz. 14.00
czwartek, 23 sierpnia, godz. 15.05

Europejskie Nagrody Filmowe 2006
Najlepszy Dokument

Festiwal Filmowy Sundance 2006
Nagroda Specjalna Jury

Wielka cisza to niezwykły dokument, który w swej czystej formie bliski jest spokojnemu, medytacyjnemu życiu w klasztornych murach. Bez muzyki, jedynie z klasztornymi śpiewami, bez wywiadów, bez komentarzy, bez dodatkowych materiałów. Zmiany czasu, pór roku i wszystkie powtarzalne elementy dnia i modlitwy - ten film nie jest odwzorowaniem życia klasztornego, ale istotą tegoż życia. To film o świadomości, absolutnej obecności, o życiu ludzi, którzy w najczystszej formie poświęcili całe swoje życie Bogu. Wielka cisza, kolejne dzieło reżysera nagradzanego za L’amour, l’argent, l’amour i Die Terroristen, to pierwszy w historii film opowiadający o życiu wewnątrz klasztoru Grande Chartreuse, głównego klasztoru legendarnego zakonu kartuzów w Alpach Francuskich.

Zakon kartuzów jest bractwem o jednej z najbardziej ścisłych reguł w kościele rzymskokatolickim. Ukryci przed ludzkim wzrokiem mnisi wiodą życie według starych reguł i rytuałów. Klasztor zamknięty jest dla odwiedzających i turystów, nie istnieją żadne współczesne filmy z udziałem mnichów. Ostatnie zdjęcia pochodzą z 1960 roku, kiedy dwóch dziennikarzy otrzymało pozwolenie na przekroczenie klasztornych murów, pod warunkiem że kadry nie będą zawierać obrazów samych mnichów.

Dziewiętnaście lat po pierwszym spotkaniu z obecnym przeorem zakonu reżyser Philip Gröning otrzymał pozwolenie na realizację filmu o życiu mnichów. Było to owocem długotrwałych i opartych na zaufaniu stosunków między reżyserem i kapłanem. Przez co najmniej siedem lat żaden inny film nie będzie mógł być nakręcony na terenie klasztoru. Jednak, biorąc pod uwagę, że przez tak długi okres żaden filmowiec nie uzyskał pozwolenia na realizację, obraz ten może pozostać jedynym, jaki został nakręcony w klasztorze. Philip Gröning mieszkał w klasztorze i na co dzień towarzyszył mnichom z kamerą. Aby stać się częścią normalnego życia mnichów i ich rytuałów, reżyser musiał doświadczyć pustelczniej egzystencji, tylko tak mógł zbliżyć się do świata mnichów i nowicjuszy, wiodących swoje życie pomiędzy starymi obrzędami i bez zdobyczy cywilizacji.

Film był realizowany podczas prawie czterech miesięcy pracy wiosną i latem 2002 roku, kolejnych trzech tygodni zimą 2003 roku oraz ostatnich trzech dni grudnia 2003. Z nakręconego materiału powstał pełnometrażowy film, jego krótsza wersja dla telewizji, album ze zdjęciami oraz płyta z nagraniami mszy i psalmów.

Reżyser Philip Gröning powiedział o swoim filmie:

Nie jest łatwo zrobić film, który istnieje poza sferą języka, poza tym wszystkim, co do tej pory uważałem za logiczne i pełne dramaturgii i wykracza nawet poza moje dotychczasowe zdolności. Jak zrobić film, który nie ma być opisem życia klasztornego, ale ma oddawać jego wewnętrzny sens, istotę. Jak? Do tej pory nie wiedziałem jak. Wiedziałem tylko, że jest to możliwe. Zatem, w istocie rzeczy, Wielka cisza w swojej formie oddaje klasztorne życie dzięki przestrzeni, jaką udało nam się powołać do życia, nie dzięki narracji. 160 minut w towarzystwie całkowitej ciszy. Czy to zadziała w kinie? Jak głęboka może być cisza? Kiedy cisza zmienia się w hałas, jak szybko to następuje? Jak ciemno może się stać w całkowitej ciemności otoczenia kartuskich mnichów? Kiedy cień zaczyna być rozpoznawalny jako istota ludzka?

Czym jest pojęcie czasu dla kogoś, kto wie, że już nigdy nie opuści tego budynku, tej celi. Czym jest codzienne życie, czym jest modlitwa w świecie, w którym wszystko jest powtarzalne, a każdy porusza się w swoim wymiarze czasowym. Czym jest modlitwa? Czym jest klasztor? I wreszcie: czym jest człowiek?

Film o zakonie Grande Chartreuse to podróż w głąb innego świata.

Film z jednej strony ukazuje zmiany czasu, pór roku, a z drugiej - te same powtarzalne elementy dnia, modlitwy, twarze. W jednej chwili mamy tu niezwykle materialny świat (krojenie jabłka, posiłki przynoszone do cel) a za moment widzimy mnichów modlących się w chórze. Oba te elementy są w klasztorze obecne. Świat materialny sąsiaduje tu z odwróceniem się do tegoż świata. Dwadzieścia jeden lat po zrodzeniu się pierwszego pomysłu skończyłem moją filmową medytację, 160-minutową podróż w głąb całkowitej ciszy.


ŻYCIE UKRYTE W SŁOWACH | LA VIDA SECRETA DE LAS PALABRAS
reż. Isabel Coixet, Hiszpania 2005, 122'

TERMINY POKAZÓW:
piątek, 17 sierpnia, godz. 21.00
wtorek, 21 sierpnia, godz. 21.15
środa, 22 sierpnia, godz. 15.45

MFF Wenecja 2005 - film prezentowany w głównym konkursie

Hiszpańskie nagrody filmowe Goya 2006:
najlepszy film
najlepsza reżyseria
najlepszy scenariusz
najlepszy producent

Samotny punkt na środku morza, o który codziennie rozbijają się fale. Platforma wiertnicza, na której pracują tylko mężczyźni. Trafia na nią tajemnicza kobieta z przeszłością (Sarah Polley), aby zaopiekować się ociemniałym robotnikiem (Tim Robbins), który ucierpiał w przypadkowym wypadku. Pielęgniarkę i pacjenta połączy niezwykła więź. Josef i Hanna poznają wspólnie smak prawdy i kłamstwa, radości i cierpienia. Oto film o 25 milionach fal, hiszpańskim kucharzu (Javier Camara) i gęsi. O miłości, której siła nie zważa na tragiczny los.

Życie ukryte w słowach to bez wątpienia najważniejszy film hiszpański 2005 roku - uhonorowana nagrodami Goya dla najlepszego filmu, reżysera i scenarzysty, otrzymała także komplet nagród hiszpańskich krytyków w najważniejszych kategoriach.

Film został dedykowany Inge Genefke, aktywistce na rzecz przeciwdziałania torturom wojennym, i John`owi Bergerowi, pisarzowi.

Isabel Coixet powiedziała o filmie: Ktoś kiedyś powiedział, że każdy kto posiada życie wewnętrzne, wiedzie już życie podwójne.
Słowa, jak ławice ryb, kręcą się po głowie i cisną na usta. Chcą zostać usłyszane. Czasami jednak gubią się po drodze do gardła. To film o słowach, które zbyt długo błąkały się w ciszy (nieporozumieniach, pomyłkach i bólu) i gdy już zaczną się wylewać, nikt nie może ich powstrzymać.

ZAPRASZAMY!