|
Śmierć pana Lăzărescu
tytuł oryginalny:
Moartea domnului Lăzărescu
reżyseria: Cristi Puiu
czas trwania:
153 min. |
Główna Nagroda w sekcji “Un certain regard”, Festiwal w Cannes (2005)
Nagroda Specjalna Jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Chicago (2005)
Główna Nagroda Jury na Festiwalu w Kopenhadze (2005)
Nagrody Bayard d’Or dla najlepszego filmu i dla najlepszej aktorki, Luminiţy Gheorghiu na festiwalu w Namur (2005)
Nagroda Głowna na Festiwalu Filmowym w Trieście (2006)
63-letni starzec, pan Lăzărescu mieszka w bloku wraz z trzema kotami. Jego żona umarła a córka wyemigrowała do Kanady. Pewnego dnia poczuł się źle i wzywa pogotowie. Zanim przyjedzie karetka, prosi o pomoc sąsiadów. Nieco później, zbadawszy go i podejrzewając raka okrężnicy, lekarz postanawia umieścić go w szpitalu. W szpitalu stają jednak na przeszkodzie inne priorytety i starzec, wzięty za alkoholika, zostaje odesłany do innego szpitala, potem do kolejnego...
Coś, co na początku zdawało się zwykłą formalnością – zbadanie i wzięcie na obserwację medyczną pewnego starca, który wymiotował i narzeka na bóle głowy – przekształca się w nieustający koszmar.
Śmierć Pana Lăzărescu nie jest filmem o pacjencie w agonii, który kończy na ulicy z winy lekarzy. Nie jest to również film o systemie służby zdrowia w Rumunii. Śmierć Pana Lăzărescu opowiada historię pewnego człowieka, który umiera i jest to jakaś "wersja jego końca", taka, jaką wylosował. W tym przypadku tak wygląda koniec. Pan Lăzărescu nie jest ofiarą przeznaczenia. W swoim życiu dokonał pewnych wyborów i jego koniec jest w zgodzie z tymi wyborami. W chwili własnego odejścia, pan Lăzărescu jest otoczony obojętnością innych ludzi i własną samotnością. - Cristi Puiu
W swojej delikatności, tkliwości, Śmierć Pana Lăzărescu jest filmem brutalnym. Jest wszystkim, co może być bliżej tragizmu, w świecie pozbawionym wzniosłości. Nie jest to tragizm wielkich wojowników, specjalnych wydań wiadomości, lecz tragizm banalności codziennego życia bez innego znaczenia niż śmierć sama w sobie. - Iulia Popovici, Observator cultural
Śmierć Pana Lăzărescu jest wielkim filmem. Jest on wielki przez intencje, które bierze na siebie oraz przez sposób w jaki doprowadza do ich wypełnienia. Jest wielki poprzez fakt, że pokazuje nam to, co chcieli powiedzieć nam ci naiwni, którzy mieli nadzieję, że film okaże się najważniejszą ze sztuk, taką która jest w stanie najpełniej ująć i naświetlić dostrzegalny świat - sprawić, by zaczął się spowiadać. (...). Istnieje kategoria wielkich filmów, które mają coś innego: szczególną czystość, niemal nienaturalną; zdają się pokazywać nam czym mogłoby być kino. Śmierć Pana Lăzărescu jest wielkim filmem w tym właśnie znaczeniu. - Andrei Gorzo, Dilema veche
Film prezentowany w ramach Przeglądu Kina Rumuńskiego.
