Ekranizacja słynnej komedii Aleksandra Fredry, dokonana przez tandem: Antoni Bohdziewicz (reżyser filmowy) i Bohdan Korzeniewski (reżyser teatralny). Obaj twórcy zdołali, wykorzystując filmowe środki wyrazu i zachowując wiersz oryginału, znakomicie oddać humor i powab Fredrowskiego tekstu. Pomogły w tym wybitne kreacje zwłaszcza Jana Kurnakowicza, Jacka Woszczerowicza, Tadeusza Kondrata oraz rewelacyjnej debiutantki - Beaty Tyszkiewicz. Krytyka chwaliła też piękne kostiumy i przemyślaną, wyjątkowo "trafioną" muzykę Stefana Kisielewskiego, znanego publicysty i podówczas posła na Sejm.
Cześnik Raptusiewicz staje przed koniecznością ratowania swojego majątku. W tym celu postanawia ożenić się z Podstoliną. Jako swata wysyła do kobiety samochwałę Papkina. Ten łatwo uzyskuje zgodę Podstoliny, która liczy, że pieniądze Cześnika poprawią jej sytuację majątkową. Tymczasem Wacław - syn Rejenta Milczka, współgospodarza zamku i adwersarza Cześnika, zakochuje się w jego synowicy Klarze. Młodzi chcą się pobrać, lecz do tego potrzebna jest zgoda ich opiekunów. Ci jednak właśnie wykopali topór wojenny. Powodem stał się wyłom w murze granicznym, dzielącym ich posiadłości. Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło. Nienawiść między Cześnikiem i Rejentem paradoksalnie pomaga Wacławowi i Klarze stanąć na ślubnym kobiercu. Rejent bowiem, chcąc zrobić Cześnikowi na złość, zamierza wydać Podstolinę za Wacława. Cześnik natomiast, dowiedziawszy się o wszystkim, porywa Wacława i siłą żeni go z Klarą.

(www.filmpolski.pl)