Goya tytuł oryginalny: Goya en Buerdos reżyseria: Carlos Saura aktorzy: Francisco Rabal, Jose Coronado, Maribel Verdu, Eulalia Ramon czas trwania: 107 min. produkcja: Hiszpania/Francja 1999

Słabo znany polskiej publiczności film genialnego hiszpańskiego reżysera, Carlosa Saury (Nakarmić kruki). Posępne studium obsesji i ciemnych zakamarków duszy ludzkiej.

Kiedy rozum śpi, budzą się upiory. Francisco Goya y Lucientes żył w miejscu i czasie, w którym upiory właściwie w ogóle nie kładły się spać. Malarz, wyznawca humanizmu, rozumu i zdrowego rozsądku pracował najpierw na groteskowym i zdegenerowanym dworze hiszpańskich Bourbonów, później obserwował wojny napoleońskie - w Hiszpanii wyjątkowo długie i bestialsko okrutne.

Punktem wyjścia filmu Saury są ostatnie lata Goyi, spędzone na wygnaniu we Francji. Artysta, który na starość stracił zupełnie słuch, wspomina różne momenty ze swojego życia. Układają się one w ciąg doświadczeń, które sprawiły, że późna sztuka Goyi była tak mroczna, nasycona lękami i najrozmaitszymi obsesjami.

Carlos Saura, jeden z bardziej eklektycznych i kosmopolitycznych twórców hiszpanskiego kina, zaprosił do współpracy osoby o pokaźnym dorobku artystycznym: zdjęcia robił mistrz światłocienia Vitorrio Storaro, dekoracje - nagrodzony Oscarem Pierre-Louis Thevenent, natomiast kostiumy przygotował sławny Pedro Moreno. Powstał niezwykły film, który jest estetyczną ucztą dla oczu, wspartą znakomitą grą aktorów i znakomitą muzyką. 

Carlos Saura powiedział o swoim filmie: Historia zna kilku wyjątkowych Hiszpanów o bardzo dziwnej i tajemniczej mocy - żywiołowych, pełnych pasji i wrażliwosci. Wszyscy mają coś wspólnego - Goya, Picasso, Bunuel... Goya był zawsze moim ulubionym malarzem. Zawsze pragnąłem lepiej go poznać, więc zacząłem studiować jego malarstwo, rysunki i grafiki. W filmie starałem się stworzyć osobiste wyobrażenie tych ostatnich lat artysty, które spędził na wygnaniu w Bordeaux razem z o wiele młodszą od siebie Leocadią Zorrillą, jego towarzyszką życia, oraz z dwunastoletnią córką Rosarią. Chciałem pokazać, jaki był i co robił w Bordeaux ten 80-letni wygnaniec; ukazać jego pasje, uprzedzenia, halucynacje, marzenia i demony. Wszystko to w świecie, w którym fikcja miesza się z codziennoscią.

Genialne, kontemplacyjne kino. Los Angeles Times
Znacznie więcej niż czysta wizualna uczta. Dallas Observer

Pokaz specjalny towarzyszący wystawie „Goya kronikarz wszystkich wojen”.

(także: Wieczór Instytutu Cervantesa 2007)