kpb

Niebiańskie żony Łąkowych Maryjczyków

tytuł oryginalny: Celestial Wives of the Meadow Mari / Nebesnye zheny lugovykh mari

reżyseria: Aleksiej Fedorczenko
aktorzy: Siergiej Troegubow, Julia Aug, Jana Esipowicz, Daria Ekamasowa, Jana Trojanowa, Olga Dektjariewa, Aleksandr Iwaszkiewicz, Wasilij Domraczew, Olga Dobrina, Jana Sekste

czas trwania: 106 min.
produkcja: Rosja 2012
premiera: 2014-01-17

info: Letnie Tanie Kinobranie

13. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty we Wrocławiu - Grand Prix
Rosyjski Festiwal Filmowy Kinotavr - najlepszy scenariusz i zdjęcia
goEast Festival - nagroda FIPRESCI, Federal Foreign Office’s Award

MFF w Toronto 2013: sekcja Vanguard

Bohaterkami maryjskich opowieści są kobiety o imionach, rozpoczynających się na literę "O". Jest Okanay Oshanyak o ciele starannie natartym, aby prawidłowo się rozwijało; Oshtylech, która zrywa bukiet fallicznych grzybów w poszukiwaniu odpowiedniego męża; Onya, wąchająca intymne miejsce swojego mężczyzny, dowodząc jego zdrady... U Fedorczenki erotyka splata się z folklorem, rytuały i wierzenia przenikają postsowieckie blokowiska oraz wsie jak sprzed wieków. Czego tu nie ma: martwi wstają z grobów, święte drzewa karzą, leśny duch domaga się seksu, a waginy przemawiają własnym głosem. Film odsłania też mroczną stronę maryjskich wierzeń - konsekwencje igrania z duchami, klątwami i magią. Reżyser wystawia wymierającym mniejszościom Federacji Rosyjskiej filmowy pomnik - nie ze spiżu, lecz z zadziwienia, czułości i humoru.

Film Niebiańskie żony Łąkowych Maryjczyków, prezentowany w Międzynarodowym Konkursie Nowe Horyzonty 13. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty we Wrocławiu, otrzymał Grand Prix. „Za delikatność, empatię, szacunek dla godności ludzkiej, a także wielkie poczucie humoru i wyobraźnię. Film daje nadzieję na wolność sztuki, a także przedstawia nam najsympatyczniejszego zombie w całej historii kina” - czytamy w oficjalnym uzasadnieniu werdyktu.

Aleksiej Fedorczenko o filmie: „Ludność ugrofińska wywodzi się z centralnej Rosji, gdzie znajdziecie dziś najwięcej kościołów i klasztorów. Maryjczycy reprezentują największą grupę spośród plemion ugrofińskich, jedyną, która do dzisiejszego dnia kultywuje tradycję wspólnej modlitwy w gajach, prostych rytuałów, posiada lokalnych kapłanów. Ich święta góra została wysadzona w powietrze, a gaje oliwne zostały wycięte. Jednak szybko zorientowano się, że zniszczenie symboli nie unicestwiło tej społeczności.” (Festival Scope)

„To istny pean na cześć tajemnicy otaczającej kobiecą seksualność, romantyczny w duchu, często wulgarnie dosłowny, a także naładowany specyficznym humorem (...)” Bartosz Czartoryski, film.onet.pl

„Żywiołowy, cielesny, witalny, obdarzony niezwykłym poczuciem humoru.” Małgorzata Sadowska, „Newsweek”

„Próba uchwycenia specyficznej czasoprzestrzeni, którą rządzi ludowy rytuał. Ciało - podobnie jak kraina nad Wołgą - staje się terytorium rządzonym przez strzygi, duchy i zaklęcia, a banalna zdrada urasta do rangi kosmicznego dramatu z udziałem nadprzyrodzonych sił.” Paweł T. Felis, „Gazeta Wyborcza”

„Rosjanin zanurza się w micie i krok po kroku zaczyna go reinterpretować - zamieniając maryjskie zwyczaje i rytuały w puenty kolejnych humoresek i punkty kulminacyjne opowieści grozy, maluje bogatą panoramę wymierającej kultury.” Michał Walkiewicz, filmweb.pl

Zmysłowość Márqueza, mistyczna atmosfera, słowiańskie dusze bohaterów, rubaszny humor i surrealistyczne motywy rodem z Davida Lyncha. Natalia Kaniak, Gazeta festiwalowa „Na horyzoncie”


O reżyserze:

Aleksiej Fedorczenko urodził się w 1966 roku w Sol-Ilecku pod Uralem, gdzie studiował inżynierię. W poszukiwaniu pracy trafił do Swierdłowska (Jekaterynburg), gdzie został producentem lokalnego studia filmowego. Tam właśnie, z udziałem setek ludzi i wielkim nakładem sił, powstał jego nagradzany debiut fabularny, mockument (fałszywy dokument) o rosyjskim podboju kosmosu w latach 30. - Pierwsi na Księżycu. Film z humorem opisuje losy pierwszego lotu załogowego w kosmos. W wersji Fedorchenki już przed II wojną światową Rosjanom udało się wystrzelić rakietę w kierunku Srebrnego Globu. Od czasu Milczących dusz (2010) o Ewenkach Fedorczenko interesuje się etnicznymi mniejszościami. Film Milczące dusze na MFF w Wenecji otrzymał nagrodę krytyków FIPRESCI oraz Jury Ekumenicznego. To kino drogi, któremu udało się uchwycić starożytne obyczaje i tradycje, tkwiące pod powierzchnią zgrzebnej postradzieckiej rzeczywistości.  


Film prezentowany w ramach festiwalu 
Letnie Tanie Kinobranie 2014, 
tydzień 6: Transgresje, czyli przekraczanie granic.

(także: T-Mobile Nowe Horyzonty Tournée 2014)


ZWIASTUN:

Bookmark and Share