MFF w Cannes 1972 - Specjalna Nagroda Jury i Nagroda Jury Ekumenicznego
MFF w Karlowych Warach 1972 - Nagroda FIPRESCI
MF w Panamie 1973: najlepsza rola żeńska - Natalia Bondarczuk
Ekranizacja wybitnej powieści science-fiction Stanisława Lema w reżyserii Andrieja Tarkowskiego.
Solaris to planeta, która materializuje obraz tych, z kim nie jesteśmy w stanie się rozstać w swoich myślach, uczuciach, życzeniach, bez względu na to, jakiego rodzaju są to uczucia: miłość, żal, czy poczucie winy. Solaris nie więzi, ale i nie wypuszcza swoich gości. W dużej mierze film stanowi połączenie fantastyki z rozmyślaniami o kosmosie, Ziemi, człowieku, sumieniu, życiu, śmierci oraz odpowiedzialności.
Reżyser filmu, Andriej Tarkowski, przeczytał utwór Stanisława Lema po swojemu i odnalazł w nim zajmujące go od dawna zagadnienia etyczne. Głęboki sens powieści Lema nie mieści się w kategoriach fantastyki naukowej. Jest to powieść nie tylko o zderzeniu ludzkiego rozumu z nieznanym, ale i o moralnym konflikcie związanym z nowymi odkryciami w nauce – mówił Tarkowski. Wielu odczytywało film rosyjskiego reżysera jako odpowiedź na 2001: Odyseję kosmiczną Stanleya Kubricka, jednak z innym przesłaniem: ostrzeżeniem przed technologicznym, odhumanizowanym światem.
| A psychologist is sent to a space station orbiting a planet called Solaris to investigate the death of a doctor and the mental problems of cosmonauts on the station. He soon discovers that the water on the planet is a type of brain which brings out repressed memories and obsessions.
Prezentowany w ramach Lem: Adaptacje nieskończoności - przegląd filmowy.
Wcześniej w ramach: SPUTNIK NAD KRAKOWEM 2013.