(Stenzin Tankong) FR/IN 2023, 15' | F

Niewielka społeczność wioski odizolowanej od reszty świata himalajskim pasmem gór. Z dala dobiega tajemniczy odgłos – łomot czy huk, ale słyszy go jedynie dwóch młodych pasterzy. Co zwiastuje? Czym jest? Dlaczego inni go nie zauważają? Młodzieńcy postanawiają rozwikłać zagadkę i nie zważając na niebezpieczeństwo, wyruszają w góry. Oszałamiające widoki, prosta opowieść, ale nie banalna, dotykająca problematyki ekologii i kwestii społecznych, wiarygodnie zagrana przez naturszczyków. Czy to ostatnie dni lata dla naszej planety? Film zwrócił już na siebie uwagę na festiwalu w Rotterdamie.

POCIĄG WIDMO | NOISETRAIN
(Pol de Plecker) IS/BE 2022, 21' | F

Nie bez powodu Islandia tak często gra w kinie kosmiczne i futurystyczne światy. Przez surowe lodowe krajobrazy sunie pociąg. Z tłumu śpiących wybudza się tylko trzech mężczyzn. Zdezorientowani zostają gdzieś na stacji, pośrodku groźnego pustkowia. Tu rozpoczyna się ich dramatyczna, milcząca podróż w cieniu potęgi Natury. Każdemu widzowi zapewne przyjdą na myśl inne interpretacje, film u każdego wzbudzi też inne niepokoje. Subtelnie zarysowana fabuła daje przestrzeń dla kontemplacji oszałamiających widoków i dźwięków. Szalenie enigmatyczne, zarazem hipnotyzujące kino, pozbawione prostych wskazówek.

AUTOBUS | THE BUS
(Sandra Reina) ES 2022, 30' | D

Przystanek początkowy, w autobusie jest już spory tłum. Czy zastanawiał*ś się kiedyś, kim są ludzie, z którymi wracasz do domu? Sandra Reina postanowiła to sprawdzić. Reżyserka w swoją podmiejską podróż zabrała kamerę i zaczęła filmować osoby jej towarzyszące. Mężczyzna czyta książkę, ktoś inny przegląda telefon, kilka osób wchodzi ze sobą w interakcje, opowiadają sobie anegdotki czy dzielą się swoim życiem. Zdarza się, że głośne rozmowy przeszkadzają innym podróżnym. W tej zamkniętej przestrzeni tworzy się tymczasowa, bardzo zróżnicowana mikrospołeczność, która istnieje do chwili dotarcia na przystanek końcowy.

NASZ BÓL | OUR PAIN
(Shunsaku Hayashi) JP 2023, 16' | A

Wizualna próba uchwycenia istoty bólu, zjawiska powszechnego, lecz odczuwanego przez każdą osobę indywidualnie. Poprzez zestawianie przeplatających się obrazów temat został ujęty wieloaspektowo: jako cierpienie fizyczne i emocjonalne. Uporczywe drapanie czy uszkodzenia ciała ukazano obok wizyty bohatera na cmentarzu lub na terapii, a plastry sklejają zarówno rany, jak i potargane fotografie. Animacja uwiera i intryguje – glitche zniekształcają obraz, faktura filmu jest chropowata, a postaci przyjmują nienaturalne rozmiary i proporcje ciała – wzbudzając u widza poczucie dyskomfortu.

(Hanna Hovitie) FI 2023, 17' | D

Symbolizuje wieczność i nieskończoność. Całość i doskonałość. Podobno nie istnieje idealny okrąg, lecz jest on niemalże wszechobecny, a przypisywane mu możliwości przyprawiają o zawrót głowy, choć mogą też wzbudzić wiele lęków. W swoim „okrągłym”, eksperymentującym z formą dokumencie reżyserka mierzy się z nieograniczonymi kwantyfikatorami, by dzięki możliwościom technicznym oswoić to, co niepewne i w zasadzie niemożliwe do pojęcia, jak upływ czasu, wielowymiarowość czy skończoność.