MFF w Rotterdamie 2022 - nominacja: Big Screen Award
Dwie kobiety na opustoszałej wyspie, świat po katastrofie. Anna i Hanna, uciekając przed nienazwanym niebezpieczeństwem, zatrzymują się w opuszczonym domu. Towarzyszy im jedynie dron, niczym wielki owad strzegący samotni. Choć schronienie ze szkła i betonu daje bohaterkom iluzję bezpieczeństwa, nienazwane zagrożenie wciąż jest blisko. I ostatecznie ucieleśnia się w obcej, na wpół widmowej postaci.
Urszula Antoniak nie tyle opowiada historię, ile próbuje przedstawić relacje miłości i śmierci, tęsknoty i utraty, rzeczy nienamacalnych, a jednak stale, uporczywie obecnych. Dwie kobiety są nierozerwalnie związane, a jednocześnie całkiem osamotnione. Utkany z sugestywnych, choć surowych kadrów film odchodzi od zdarzeń, pozwalając widzowi zanurzyć się w niepokojących obrazach i ułożyć interpretację tej historii wedle własnych emocji. Pragnienie i umieranie to jego główni bohaterowie.
Karolina Kosińska, MFF Nowe Horyzonty
Film prezentowany dzięki wsparciu Ambasady Królestwa Niderlandów w Warszawie.
| The landscape is just like that: two women on desolate island, world after the great catastrophe. Anna and Hanna, running from the unknown and unnamed danger, make a shelter in abandoned house. Their only companion is the drone, a big mechanical insect watching over their solitude. Though their hideaway, made from glass and concrete, gives an illusion of safety, an anonymous danger is still close. Finally it materialize in strange, half-ghostly form.
Prezentowany w ramach 14. LGBT+ Film Festival.
ZWIASTUN: