|
Peter von Kant
tytuł oryginalny:
Peter von Kant
reżyseria: François Ozon
czas trwania:
84 min. |
The Society of LGBTQ Entertainment Critics 2023: Nagroda Doriana – Najlepszy Film LGBTQ Roku
FilmOut San Diego 2022: Najlepszy Film Międzynarodowy
MFF w Berlinie 2022 - nominacje: Złoty Niedźwiedź, Teddy Award
MFF w San Sebastián 2022” - nominacja: Najlepszy film
Akcja nowego filmu François Ozona rozgrywa się w 1972 roku w Kolonii. Peter (w tej roli nominowany do Cezara Denis Ménochet) to uznany europejski reżyser, który całe dnie spędza w swojej luksusowej rezydencji, pracując nad scenariuszem kolejnej produkcji. Jednym z zawsze mile widzianych gości jest Sidonie (Isabelle Adjani), jego dawna muza, próbująca w ostatnich latach szczęścia w Hollywood.
Tym razem kobieta nie przyszła jednak sama, a towarzyszy jej młody chłopak, którego poznała w trakcie jednej z egzotycznych podróży. Przystojny dwudziestotrzyletni Amir od pierwszej chwili robi na Peterze piorunujące wrażenie. Bohater zakochuje się bez pamięci w atrakcyjnym młodzieńcu, a relacja między mężczyznami szybko zaczyna wykraczać poza sprawy zawodowe. Świadomy szansy na odmianę swojego losu Amir poczyna sobie coraz pewniej w towarzystwie mentora, stopniowo zaczynając dominować nad bezradnym w obliczu gwałtownego uczucia Peterem.
Ponad dwadzieścia lat po reżyserskim debiucie opartym na sztuce Rainera Wernera Fassbindera Kroplach wody na rozpalonych kamieniach (2000) François Ozon wraca do jednego ze swoich wielkich mistrzów. Jego nowy film to zrealizowana w doborowej obsadzie – Denis Ménochet, Isabelle Adjani, Hanna Schygulla – autorska wariacja na temat Gorzkich łez Petry von Kant (1972). Oryginalna, zabawna, prowokacyjna, ironiczna, czyli dokładnie taka, jakiej można było się spodziewać po François Ozonie.
PRASA O FILMIE:
Każdy, kto widział Gorzkie łzy Petry von Kant Fassbindera, będzie się dobrze bawił, zwłaszcza że Ozon odważnie pogrywa z oryginałem, nasycając go ironicznym kampem.
Kevin Maher, Times
Najlepszy hołd dla Fassbindera, jaki w ogóle powstał.
Michael Talbot-Haynes, Film Threat
Ozon stworzył dzieło w pełni „swoje”.
Krzysztof Kwiatkowski, Gazeta Wyborcza
Cała obsada, z Ménochetem na czele, wyrastającym po Jeszcze nie koniec i Dzięki Bogu na pierwszoligowego francuskiego aktora, balansując na pograniczu dramatu i farsy, pokazuje, że doskonale wie, w czym gra.
Adam Kruk, Filmweb.pl
