|
Wielka poezja
tytuł oryginalny:
Bolshaya poeziya
reżyseria: Aleksandr Łungin
czas trwania:
120 min. |
ORFF „Kinotawr” w Soczi 2019: Nagroda za reżyserię (Aleksandr Łungin) i Najlepszą rolę męską (Aleksandr Kuzniecow)
Najlepsze amerykańskie kino w wydaniu rosyjskim! Aleksandr Łungin – syn słynnego reżysera Pawła Łungina, zarazem współscenarzysta ostatnich filmów ojca – nawiązał w Wielkiej poezji zarówno do wczesnej twórczości Quentina Tarantino, jak i dzieł nieżyjących już swoich rodaków Aleksieja Bałabanowa i Siergieja Bodrowa młodszego (dylogia Brat, Córki mafii).
Bohaterami swej opowieści uczynił dwóch młodych mężczyzn, którzy po powrocie z konfliktu w Donbasie znajdują pracę jako ochroniarze w prywatnej firmie. Do ich obowiązków należy przede wszystkim eskortowanie transportów z pieniędzmi do i z banku. Los sprawia, że pewnego dnia stają się świadkami napadu: Wiktor zachowuje się w stu procentach profesjonalnie, za co zostaje później odpowiednio nagrodzony, Liocha, który nie wyleczył się jeszcze z wojennych traum, zwyczajnie tchórzy. To dramatyczne wydarzenie sprawia, że relacje między przyjaciółmi zostają wystawione na ciężką próbę, lecz z drugiej strony pozwala im także spojrzeć w głąb siebie i podjąć ważkie decyzje dotyczące jutra. Trudno jednak budować stabilną przyszłość, gdy nie są jeszcze pogrzebane demony przeszłości. Próba charakteru, jakiej obaj zostają poddani, ma niezwykle wysoką cenę. Łungin w swej drugiej pełnometrażowej fabule (po Akcie natury z 2010 roku) wykorzystuje kino gatunkowe do sportretowania kolejnego straconego pokolenia w dziejach Rosji. Pokolenia naznaczonego piętnem wojny, po powrocie z której nikt nie wiwatuje na cześć jej weteranów.
| Great Poetry is about two guys who live on the outskirts of Moscow and work as cash collectors. They're young, lonely, and all they have in the world is each other. They spend their lives moving money for other people. Dreaming, they attend a poetry class at their local cultural center, and watch cock fights at a dorm for migrant workers. Attempts to find poetry in the prosaic world that surrounds them lead the heroes to the conclusion that the only poetic move they can make is to rob a bank. Paul Claudel wrote that a person lives their life intimately and poetically, and in our film there is a lot of poetry. But the film isn't about words or rhymes. It's about friendship and betrayal, and about our vicious and alien world in which anyone who tries to be honest and consistent ends up looking naive and cruel. It's about the ever-present and incomprehensible force that no matter what makes our life so frantic, strange, and lonely.
Film prezentowany w ramach: Sputnik nad Krakowem - replika 13. Sputnika nad Polską
ZWIASTUN oryginalny:
